Implementation of the Directive 2013/11/EU on Alternative Dispute Resolution for Consumer Disputes – Historical Background and Legal Consequences of a Failure to Transpose the Directive within the Prescribed Time
DOI:
https://doi.org/10.15678/ZNUEK.2017.0968.0806Słowa kluczowe:
konsument, ADR, dyrektywa, implementacja, bezpośredni skutekAbstrakt
Tytuł artykułu: Implementacja dyrektywy 2013/11/UE w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich – rys historyczny oraz konsekwencje prawne braku transpozycji w terminie
Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy prawnej procesu implementacji dyrektywy 2013/11/UE do polskiego porządku prawnego oraz przedstawienie konsekwencji prawnych braku transpozycji dyrektywy w terminie. W pierwszej części autor prezentuje rys historyczny prac na poziomie Unii Eurpejskiej nad alternatywnymi sposobami rozwiązywania sporów konsumenckich oraz dokonuje oceny propozycji określonych rozwiązań prawnych przedstawianych w toku tych prac. Następnie przedstawione są główne problemy i wyzwania związane z procesem transpozycji postanowień dyrektywy 2013/11/UE. W szczególności prowadzone są rozważania na temat bezpośredniej skuteczności dyrektywy 2013/11/UE w ujęciu wertykalnym oraz horyzontalnym. Autor dochodzi do wniosku, że brak terminowej implementacji dyrektywy w sprawie konsumenckiego ADR aktualizuje odpowiedzialność odszkodowawczą państwa w stosunku do jednostki za szkodę wyrządzoną brakiem implementacji oraz nakłada na sądy krajowe obowiązek stosowania tzw. prounijnej wykładani prawa krajowego. Natomiast w świetle ugruntowanego orzecznictwa TSUE oraz mając na uwadze charakter przedmiotowej dyrektywy, brak prawidłowej implementacji dyrektywy 2013/11/UE w terminie nie uprawnia konsumenta do skutecznego dochodzenia swoich praw przeciwko przedsiębiorcy z tytułu braku realizacji obowiązków płynących z dyrektywy.
Downloads
Bibliografia
Allison J. R. (2005), Pięć technik polubownego rozstrzygania sporów (in:) Negocjacje i rozwiązywanie konfliktów, HBR, Gliwice.
Biernat S. (2006), Prawo Unii Europejskiej a prawo państw członkowskich (in:) Prawo Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe, Prawo i Praktyka Gospodarcza, Warszawa.
Błaszczak Ł. (2007), Sądownictwo polubowne. Arbitraż, C.H. Beck, Warszawa.
Carver T. B., Vondra A. A. (2005), Rozstrzyganie sporów poza sądem. Kiedy się to opłaca (in:) Negocjacje i rozwiązywanie konfliktów, HBR, Gliwice.
Cornu G. (1997), Les modes alternatifs de règlement de confits, Prèsentation gènèrale, Research Institute for Developing Countries, no 2, doi: http//doi.org/10.3406/ridc.1997.5434.
Gajda K. (2008), Alternatywne metody rozwiązywania sporów w sprawach konsumenckich (cz. I), “ADR. Arbitraż i Mediacja”, no 2.
Hodges C. J. S. (2012), Consumer ADR in Europe (Civil Justice System), Hart/Beck.
Lenaerts K., Van Nuffel P. (2011), European Union Law, Thomson Reuters, Sweet & Maxwell, London.
Mik C. (2000), Europejskie prawo wspólnotowe. Zagadnienia teorii i praktyki [European Community law. Issues of theory and practice], vol. 1, C.H. Beck, Warszawa.
Morawski M. (1993), Proces sądowy a instytucje alternatywne (na przykładzie sporów cywilnych), “Państwo i Prawo”, no 1.
Piasecki K. (1995), Organizacja wymiaru sprawiedliwości, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Warszawa.
Rajski J. (2001), Regulamin ADR Międzynarodowej Izby Handlowej z 2001 r., “Przegląd Prawa Handlowego”, no 1.
Safjan M. (2002) (in:) M. Zieliński, M. Zubik (eds), Przyszłość polskiego wymiaru sprawiedliwości, Fundacja Instytut Spraw Publicznych, Warszawa.
Strome T. (1989), International Commercial Arbitration in Belgium, Deventer.
Szpunar M. (2004), Bezpośredni skutek dyrektywy w postępowaniu przed sądem krajowym (Uwagi na tle najnowszego orzecznictwa), “Państwo i Prawo”, no 9.
Szurski T. (2003), Międzynarodowy arbitraż handlowy (sądownictwo polubowne w międzynarodowych stosunkach handlowych), “Radca Prawny”, no 2.
Wach A. (2005), Alternatywne formy rozwiązywania sporów sportowych, Liber, Warszawa.
Weitz K. (2007), Sądownictwo polubowne a sądy państwowe, “Przegląd Sądowy”, no 3.
