Zmiany w finansowaniu przedsięwzięć ochrony środowiska przyrodniczego w Polsce
DOI:
https://doi.org/10.15678/ZNUEK.2018.0973.0104Słowa kluczowe:
ochrona środowiska, nakłady inwestycyjne, fundusze ekologiczne, fundusze strukturalne, banki, środki własne inwestorówAbstrakt
Poziom nakładów na ochronę środowiska przyrodniczego odzwierciedla rozmiary działań podejmowanych w tym sektorze gospodarki. Problemem jest jednak ich sfinansowanie. Celem artykułu jest identyfikacja wysokości nakładów finansowych ponoszonych na ochronę środowiska i ich przeznaczenia oraz ocena zmian w strukturze źródeł finansowania przedsięwzięć proekologicznych w Polsce w latach 1996–2015. Z krytycznej analizy literatury przedmiotu i materiałów źródłowych wynika, że choć głównymi źródłami finansowania były zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci” środki własne inwestorów, to udział subsydiów publicznych stanowił ważne dopełnienie. Środki publiczne pochodziły z krajowych funduszy ekologicznych oraz z budżetu Unii Europejskiej. W poszukiwaniu dodatkowego kapitału inwestorzy korzystali w mniejszym stopniu z rynkowych form finansowania ochrony środowiska przyrodniczego, takich jak kredyty bankowe, udziały kapitałowe czy emisja obligacji.
Downloads
Bibliografia
Broniewicz E. (2009), Sektor wyrobów i usług ochrony środowiska w Polsce (w:) Funkcjonowanie przedsiębiorstw w warunkach zrównoważonego rozwoju i gospodarki opartej na wiedzy, red. E. Sidorczuk-Pietraszko, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Białymstoku, Białystok.
Council Recommendation of 3 March 1975 regarding cost allocation and action by public authorities on environmental matters (1975), Official Journal of the European Communities, nr 194.
Górka K., Poskrobko B., Radecki W. (2001), Ochrona środowiska. Problemy społeczne, ekonomiczne i prawne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Graczyk A. (2005), Ekologiczne koszty zewnętrzne. Identyfikacja, szacowanie, internalizacja, Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, Białystok.
Kożuch M. (2013), Subsydiowanie ochrony środowiska przyrodniczego w gospodarcze rynkowej. Doświadczenia Polski, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków.
Mazur-Wierzbicka E. (2015), Nakłady inwestycyjne w ochronie środowiska w Polsce, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, nr 395.
Ochrona środowiska 2006 (2006), GUS, Warszawa.
Ochrona środowiska 2010 (2010), GUS, Warszawa.
Ochrona środowiska 2013 (2013), GUS, Warszawa.
Ochrona środowiska 2016 (2016), GUS, Warszawa.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Statystycznej dotyczącej działalności i urządzeń związanych z ochroną środowiska, Dz.U. nr 25, poz. 218.
Rozporządzenie Rady Ministrów dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące ograniczeniu emisji lotnych związków organicznych, Dz.U. nr 98, poz. 993, z późn. zm.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności, Dz.U. nr 251, poz. 1885, z późn. zm.
Samuelson P.A., Nordhaus W.D. (2012), Ekonomia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Śleszyński J. (2000), Ekonomiczne problemy ochrony środowiska, Wydawnictwo Aries, Warszawa.
Telega I. (2009), Sektor dóbr i usług środowiskowych czynnikiem zrównoważonego rozwoju (w:) Funkcjonowanie przedsiębiorstw w warunkach zrównoważonego rozwoju i gospodarki opartej na wiedzy, red. E. Sidorczuk-Pitraszko, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Białymstoku, Białystok.
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, Dz.U. poz. 519, z późn. zm.
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Dz.U. nr 157, poz. 1240, z późn. zm.
